Beryl draait er niet omheen: jeugdbeschermingswerk kan pittig zijn. Maar ze benoemt ook graag de mooie kanten. “Als ouders vertellen dat ze verschil merken en zich gehoord voelen. En nog beter: als een kind tegen me zegt dat het beter gaat tussen de ouders, dat er meer rust is, of dat het fijner is om thuis te zijn. Het beste is als ik een casus kan afsluiten voordat kinderen 18 worden en ze zelf verder kunnen vanuit een verbeterde thuissituatie.”

Omdat Beryl in veel verschillende situaties terechtkomt, schakelt ze met een heleboel instanties en professionals. Ze somt op: “Scholen, consultatiebureaus, de rechtbank, politie, huisartsen, kinderdagverblijven, gezinshuizen, en heel belangrijk: de uitvoerende hulpverleners aan huis.”

De gemeente of hulpverlening probeert eerst altijd samen met de ouders thuis op vrijwillige basis een oplossing te vinden. Beryls team komt in actie als de rechter een ondertoezichtstelling oplegt, die hulp verplicht maakt. “Dat gebeurt als ouders weerstand bieden tegen de vrijwillige hulpverlening. Afhankelijk van de gezinssituatie bespreken we onze ideeën en beslissingen heel open met de ouders. Zo proberen we begrip en vertrouwen te winnen. Als we dan samen kleine stappen in de goede richting maken en de harmonie in het gezin herstelt, geeft dat enorm veel voldoening.”

Om te kijken wat het beste werkt, analyseren Beryl en haar team eerst hoe het gezin samenleeft. Manieren waarop ouders zich gedragen hebben een uitwerking op de kinderen en andersom. Ook de jeugd van de ouders speelt mee. Wat ze zelf hebben meegemaakt, beïnvloedt hoe ze met hun kinderen omgaan. “Wij proberen met het gezin patronen te doorbreken en stellen doelen op om de ondertoezichtstelling weer op te heffen.“

Beryl voert gesprekken met hulpverleners, maakt afspraken met de betrokkenen en kijkt wat nodig is om thuissituaties te verbeteren. “Bij een echtscheiding begeleiden we bijvoorbeeld de omgangsregeling. Dus bij welke ouder de kinderen komen wonen en hoe vaak ze bij de andere ouder zijn. Af en toe kijken we mee hoe het gaat tijdens een dagje uit. Of we nemen met ouders door hoe ze hun kinderen aanspreken en wat voor effect dat heeft. Soms zetten we hulpverlening aan huis in, andere keren probeer je met speltherapie achter de oorzaak van de problemen te komen. Dat is per gezin anders.”

Als verbetering uitblijft, kan de rechter voor een uithuisplaatsing kiezen. Kinderen worden dan (tijdelijk) ergens anders ondergebracht. “Dat is echt een laatste redmiddel. Zoiets is natuurlijk enorm ingrijpend voor zowel de ouders als de kinderen. We doen er daarna alles aan om ze zo snel mogelijk weer thuis te kunnen plaatsen. Om deze situatie te voorkomen proberen we de oplossing zoveel mogelijk binnen het gezin te zoeken. Als we samen kleine stappen in de goede richting maken en de harmonie in het gezin herstelt, geeft dat enorm veel voldoening."

Beryl kan heftige dingen die ze meemaakt meestal goed van zich afzetten. “Je zou willen dat het werk niet nodig was. Maar dit is de realiteit. Ik laad me op aan de positieve situaties. Doordat ik weet waar het gedrag van ouders of kinderen vandaan komt, kan ik het verklaren en een plek geven. En als collega’s letten we goed op elkaar. We bespreken casussen doorlopend samen. Als we weten dat er ergens een heftige gebeurtenis is geweest, bellen we die collega even. Sowieso besteden we er in besprekingen aandacht aan. Een luisterend oor helpt.”

Benieuwd of de jeugdzorg bij jou past en welke kansen jou dit biedt? Bekijk meer over het werkveld jeugdzorg en check de openstaande vacatures.